Ik was zo vermoeid! Maar waarom?

Al langere tijd voelde ik me niet goed. Meestal schuif ik het op een winterdip. Je weet wel, de dagen zijn kort, weinig daglicht in je ogen en daardoor wat vermoeider dan normaal. In deze winterdip merkte ik niet alleen dat ik vermoeid was, maar merkte ik ook op dat ik sombere gedachten kreeg, dat mijn voeding ongezonder werd en ik meer voor gemak koos en dat ik niet uitgerust wakker werd. Het werd een cyclus waar ik niet heel gemakkelijk uit kwam. En ik hield mezelf eigenlijk de hele winter voor dat het wel weer goed zou komen. Dat zodra de dagen wat langer werden en de zon wat vaker ging schijnen het wel weer over zou gaan. Maar dit gebeurde niet, want er gebeurde iets in mezelf nog voordat het weer beter werd. 

Ik stond stil, vertraagde en kwam tot een bijzonder inzicht

Er was een dag in maart waarop de zon lekker scheen en ik doelloos rond liep in de tuin. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik deed dat al vaker. Door de tuin lopen, op een stoeltje zitten en gewoon even helemaal niks. Blijkbaar had ik daar onbewust behoefte aan. Maar die ene dag wandelde ik door de tuin en kwam ineens het besef. Als donderslag bij heldere hemel voelde ik:  "Ik wil veel meer de natuur in, ik wil naar buiten!" Maar niet zomaar naar buiten, niet zomaar even de natuur in en vooral niet gejaagd en gehaast. Dat is namelijk wel mijn stijl. De tuin in, net voordat de kinderen uit school komen en dan zo snel moeten dat je in moordend tempo je hele tuin gaat schoffelen. Maar dit is niet wat ik op dat moment voelde. Ik wilde rustig in de tuin aan de slag, zonder haast. Geen gejaagd gevoel door de klok, maar tuinieren zodra de kinderen uit school komen zodat ik niet opgejaagd word en vooral in een kalm tempo kan tuinieren. Ik heb namelijk niet de luxe om mijn hele dag in te plannen zoals ik het wil. Ik moet rekening houden met mijn kinderen die om 2 uur uit school komen. De ochtenden zitten vaak best vol en niet alleen maar met leuke of ontspannende dingen. De middagen zijn vaak slepend en stroperig omdat ik mezelf die uren vergeet en in de moederrol zit. Door dit bovenstaande besef ontstond het idee om van één palletrand naar vier te gaan. De palletranden gebruik ik sinds vorig jaar als moestuin. Toen nog mini, maar deze zomer wordt het project weer wat groter. En ik voelde het in mezelf bruisen, ik voelde hoe mijn energie toenam alleen al bij het idee. Als je ooit bij een idee hetzelfde hebt gevoeld als ik, dan weet je dat dit de ideeën zijn waar je heel veel voldoening uit gaat halen. Dit zijn de ideeën/activiteiten die jou energie geven en die jou niet leeg zuigen. 

Maar als stresscoach weet je toch alles al? 

Nadat ik het inzicht had, nieuwe palletranden had gekocht en natuurlijk zaadjes kocht vroeg ik mezelf af waarom het toch zolang duurde voordat ik door had dat ik mezelf onbewust voorbij liep. Ik zou toch beter moeten weten? Ik ben al eerder overspannen geweest en ik zou de stress signalen moeten herkennen. Alleen zag ik het deze keer niet als stress, omdat ik dacht dat ik geen reden had tot stress. Ik werk op mijn manier, ik heb geen bomvolle agenda meer, maar toch ging mijn hoofd een strak schema bedenken voor mijn dagen. Mijn hoofd leefde in een bepaald ritme dat alles nog steeds perfect moest gaan, dat ik mijn hele dag inplande en onvoorziene activiteiten of plannen er niet in pasten. Ik had geen fysieke stress maar ik had last van mentale stress. Een mentale last die ik mezelf oplegde door de hoge lat die ik voor mezelf had bedacht. Als je continu in je hoofd zit dan word je ook vermoeid. Tel daar een ongezond eetpatroon bij en je hebt de succesformule voor vermoeidheid in handen. Ook al wist ik nu waar de vermoeidheid vandaan kwam, ik wilde ik ook graag zwart op wit wat er nog meer aan de hand kon zijn en daarom liet ik bij de huisarts een uitgebreid bloedonderzoek doen. Daar kwamen ook nog heel verhelderende en toch ook confronterende dingen uit wat betekent dat het niet 'even' ontspanning inplannen wordt, maar dat ik ook mijn leefstijl nogmaals onder de loep moet gaan nemen. Waar ik met stress en ontspanning niet langer meer in de ontkenningsfase zit, zit ik dat met de rest van mijn leefstijl nog wel regelmatig. Vooral met het stuk voeding. Misschien herken je gedachten als: "ik heb nu wel wat lekkers verdiend" of "het is nu toch al verpest, ik kan nu ook wel dooreten". Vanuit de coaching heb je het 4G model wat staat voor: Gedachten, gevoelens, gedrag, gevolg. Al die perfectionistische gedachten zorgden voor een bepaald gevoel over mezelf, wat zich uitte in eetgedrag in dit geval met als gevolg dat ik me weer vermoeid voelde en baalde van mezelf. Dit cirkeltje blijft zich herhalen tot je er op één van de lagen uit durft te stappen. 

Groei op onbewust en energetisch niveau!

Mijn vervolgstap was het onderzoeken van mijn voedingspatroon. Bewustwording creëren om erachter te komen waar lekker eten vandaan komt. Dit zou een hele leuke ontdekkingstocht worden die ik vanuit alle rust zou gaan ontdekken. De planning was om dit niet gehaast, niet gejaagd te doen maar rustig aan. En met vallen en opstaan. Want dat is oké weet je nog? ;-) Maar toen besloot ik om eind april de Reiki 1 cursus te gaan volgen bij Esther. Helemaal voor mezelf en in eerste instantie niet om in de praktijk in te gaan zetten. De dag zelf was al magisch, omdat je zo gefocust bent op de signalen van je lichaam en eens écht iets voor jezelf doet. En eerlijk is eerlijk, ik plan eigenlijk mijn hele leven op zo'n manier dat ik de kinderen zelf uit school kan halen en daarna in de moederrol kruip. Hoe fijn is het dat ik nu een tool heb waardoor ik overdag ook heel bewust kan worden van mijn lichaam en wat het energetisch gezien duidelijk wil maken. Eén van de dingen die heel erg naar boven kwam was het intens gapen, tot traanogen aan toe. Het staat voor het vrijmaken van energie, ontspanning en emotionele ontlading. Na een aantal sessies merkte ik dat er een rust over me heen viel waarvan ik niet goed kon plaatsen of uitleggen wat het precies was. Ik voelde vooral spanning uit mijn kaken trekken. Ik had al eens aan mijn gezinsleden gevraagd hoe hun tong in hun mond zat wanneer ze ontspannen waren en kwam tot de ontdekking dat ik mijn mond altijd volledig óp spanning had. Na zo'n twee weken self-healings te hebben gedaan merkte ik steeds vaker op dat de spanning in mijn mond minder werd. De focus lag focus inmiddels helemaal niet op mijn voeding zoals van tevoren bedacht, tóch veranderde er wat. Ik voelde me namelijk kalmer door de reiki, waardoor ik minder ging snaaien vanuit onrust. Want die onrust en de spanning zakten af. Hier had ik uiteraard nog wel wat hulp bij nodig want volledig door de onrust heen gaan was lastig, maar ik ging de podcast van Marjena Moll luisteren. Deze kreeg ik eerder al eens getipt en nu ik dan toch in een vakantiehuisje verblijf was er ook de tijd om podcasts te gaan luisteren. Marjena zette voor mij weer even de puntjes  op de spreekwoordelijke i. Je kunt namelijk alle kennis in huis hebben, maar soms heb ook ik weer een duwtje nodig, even een eye-opener waardoor ik me bewuster word van mijn patronen.

Wat ik inmiddels wel weet is dat je door de combinatie van NLP, de vraagtechnieken en de reiki een heel mooi samenspel kan creëren in je persoonlijke ontwikkeling. Deze manier van werken is alleen als je weet dat je geen quick fix meer wilt maar écht durft te helen op fysiek, mentaal, emotioneel én energetisch niveau. 

Sta jij er, net zoals ik, ook voor open? Durf jij naar jezelf te kijken en te helen op manieren die je niet voor mogelijk had gehouden? Ik ben er voor je, op elk niveau, op elke laag van jou. Samen komen we bij jouw kern!