Het is bijna weer de tijd van het jaar. Na de vreet, ho sorry, feestdagen ben je er weer helemaal klaar met je figuur en bedenk je dat je écht weer even streng moet gaan lijnen. Nieuw jaar, nieuwe voornemens en een nieuwe poging om snel af te vallen. Of toch niet?!

Je hebt weken en weken hard gewerkt, je kijkt al helemaal uit naar een compleet weekend vrij of die ene vakantie en ja hoor. Heb jij weer, meteen ziek tijdens je eerste vakantiedag. Wist je dat ze dit ook wel vrijetijdsziekte noemen? Gelukkig is er een hele goede verklaring voor dat het jou overkomt en dit heeft alles te maken met de balans in je hormonen.

Het is herfst 2018. Ik werk sinds 2012 thuis als gastouder, heb een meisje van 2 jaar en een baby van een halfjaar. Mijn dagen starten om 6.00/6.30 met de eerste gastkinderen en ik heb om 17.45 de laatste kinderen de deur uit. Ranja maken, fruithapjes maken, brood smeren, op tijd bij de peuterschool zijn, op tijd bij school zijn, ondertussen een paar kleintjes in bed, maar ook voordat we naar school gaan weer uit bed halen, kinderen uit het naastgelegen dorp ophalen en dan door naar de school in het dorp. Na zo’n werkdag nog een gezonde maaltijd voor mijn eigen kinderen maken, zorgen dat ze schoon en op tijd in bed liggen en dan hopen en duimen dat de jongste doorslaapt. Helaas…

Wat heb ik een ongelooflijke tijd lopen modderen met mijn gezondheid. Eigenlijk al nadat onze jongste werd geboren in mei 2018 kwam ik in een stroomversnelling wat betreft persoonlijke dingen, mijn eigen bedrijf en een klein kereltje wat niet lekker in zijn vel zat waardoor de dagen maar ook zeker de nachten zwaar waren. Op een gegeven moment kon ik ook écht niet meer en ben ik gestopt met mijn bedrijf. Op mijn top had ik 17 opvangkinderen verspreid over de hele week. Het kon altijd meer en het kon altijd beter. Totdat de batterij leeg was en er helemaal niets meer wilde..

Ik zat jarenlang vast in zo'n cirkel van je niet bewust zijn van je gedachten. Had het invloed op mijn gedrag en gevoel? Ik schakelde mezelf zo vaak uit dat ik eigenlijk geen idee had maar ook iet eens meer wist wat ik in bepaalde situaties voelde. Het altijd maar doorgaan zonder stoppen, maar ook kant en klare voedingsadviezen opvolgen zodat ik zelf maar niet hoefde te voelen waar ik écht behoefte aan had. Dit was mijn overlevingsstrategie.